२०८२ भाद्र १४ गते शनिवार
२०८२ भाद्र १४ गते शनिवार
संसारमा कुनै पनि स्थानमा बस्नको लागि केही शर्त र नियम, कानूनहरु हुन्छन् । तर कल्पना गर्नुहोस् त,तपाईलाई आफ्नो होम टाउनमा बस्नका लागि यदि शरीरको कुनै एक अंग दान गर्नुपर्दा कस्तो लाग्ला ? विश्वमा यस्तै एउटा गाउँ छ, जहाँ बस्नका लागि शरीरको कुनै एक अंग दान गर्नुपर्दछ ।
हो, अन्टार्कटिका महादेशमा पर्ने भिल्ला लस एस्ट्रेलस नामक गाउँमा जान र बस्नका लागि शरीरको एउटा अंग काट्नै पर्दछ । उक्त गाउँमा गएर बस्न योग्य हुनका लागि काटेर फ्याँक्नु पर्ने अंग चाहीँ एपेन्डिक्स हो, जुन ठूलो आन्द्राको एक भाग हो । जसलाई शरीरको अनावश्यक अंग मानिन्छ ।
उक्त गाउँ निकै विकट भएको हुँदा यथेष्ट सुविधाहरुको अभाव छ । तर किराना पसलदेखि बैंक, स्कुल, हुलाक र सानो अस्पताल चाहिँ त्यहाँ छन् । स्कुलमा आधारभूत शिक्षा प्रदान गरिए पनि अस्पतालमा भने निकै सामान्य औषधि उपचार मात्र हुन्छ ।
हुन त अन्टार्कटिकामा एउटा ठूलो र सुविधा सम्पन्न अस्पताल पनि छ । तर उक्त अस्पताल भिलस लस एन्ट्रेलस गाउँभन्दा १ हजार किलोमिटर टाढा छ । त्यसैले यदि त्यहाँ कसैलाई एपेन्डिक्स दुख्ने समस्या उत्पन्न भएमा उपचार नपाएर ज्यान नै जाने जोखिम हुन्छ ।
भिल्ला लस एस्ट्रेलस अन्टार्कटिकाको त्यो गाउँ हो जहाँ अनुसन्धानका लागि वैज्ञानिकहरु बस्दछन् । त्यस्तै दक्षिण अमेरिकी देश चीलीका जल तथा स्थल सैनिकहरु पनि त्यहाँ बस्दछन् । कतिपय वैज्ञानिक तथा सैनिकहरु त परिवारसहित लामो समयदेखि त्यहाँ बस्दै आएका छन् । उक्त गाउँमा आउनु अगाडि पेटको शल्यक्रिया गरेर एपेन्डिक्स काटेर फ्याँकिन्छ र मानिस पूर्णरुपमा स्वस्थ र तन्दुरुस्त रहेको प्रमाणित गरिसकेपछि मात्र गाउँमा जान दिइन्छ ।
परिवारसँग बस्नेहरुलाई अरु कुरामा पनि ध्यान राख्न सुझाव दिइन्छ । विशेष गरी सैनिकहरुलाई कडा नियम तोकिएको हुन्छ की त्यहाँ उनीहरुका पत्नीहरु गर्भवती नहोउन् । त्यस्तो विकट गाउँमा कोही गर्भवती भएमा चिकित्सा सुविधाको अभावमा ठूलो समस्या उत्पन्न हुन सक्ने भनेर त्यस्तो नियम तोकिएको हो ।
यो गाउँ बाह्रै महिना हिउँले ढाकिएको हुन्छ । गाउँमा सार्वजनिक यातायातको राम्रो सुविधा छैन। त्यहाँ पुग्नका लागि ट्रक तथा र्याफ्टिङ बोटको प्रयोग गर्नु पर्दछ । त्यहाँको तापक्रम सधैँ माइनसमा रहन्छ । तर पनि अन्टार्कटिका भित्रको त्यो तुलनात्मक रुपमा गर्मी ठाउँ मानिन्छ । एजेन्सी
© 2025 All right reserved to khabarcnter.com | Site By : Sobij
